Celetukangucap

Angudi undhaking kaweningan batin iku sawijinng patrap kang ora gampang katindakake. Apa maneh tumrap wong kang sayekti durung amengku kawruh agunging kasabaran sarta ketlatenan ing pamarsudi. Kawruh-kawruh babagan kebatinan iku kelairan sarana angudi cukup mawa garan panyrempenge pasinaon sarta kencenging tekad. Ananging angudi babagan kawruh kebatinan beda banget, jalaran senadyan ta kita tansah mempeng angudi kanthi lelemekan adrenging ati, yen nugraha durung wayahe tumiba ing badan kita, iya tangeh yen bisa tumekan ing enggon.

Bab-bab kaya kang kasebut ngarep iku, kang akeh-akeh banjur njalari kendhoning pangudi marang kawruh kebatinan. Pangudarasane: “Wis dak peng-peng kaya ngene, kok jebul meksa ora ana asile!” Kamangka keh-kehane wong-wong padha kelalen yen pangudarasa utawa panggresah mau uwis rumasuk ing cipta rasane kang bisa nukulake gegambaran maneka warna kang tundhone mung bakal gawe petenging engeten kita wae.

Ing ngarep katerangake, lamun agunging kasabaran sarta ketlatenan iku salah sijining bab kang wigati banget mungguhing angudi kebatinan. Mula ora perlu semang-semang maneh yen kita durung bisa anggayuh dununging kanugrahan utawa ngrasakake asile, jer ing mburi yen dhiri kita pancen kita wis kuwat kanggonan kanungrahan, bakal jleg teka dhewe tanpa sangkan-paran. Banjur saiki apa ta kang angrendheti laku ing pangudi kaundhakan mau????

Dianggit : Mas Wongsodinon
Ing Majalah JAYABAYA No. 18, Minggu I Januari 2010